عسل یک ماده ی غذایی مفید و پرارزش بوده که از قرن ها پیش به عنوان مقوی ترین و عالی ترین غذاها شناخته شده است. همچنین این ماده به علت ویژگی های شفابخشی که دارد، در درمان بیشتر بیماری ها به عنوان دارو کاربرد داشته است. ماده ی اصلی عسل شهد گیاهان و گل های شفا بخش است که به وسیله ی زنبور عسل بعد از مکیدن و تغلیظ و تغییر دادن شکل، درست شده و به عنوان غذایی کامل و خوشمزه در دسترس انسان ها قرار می گیرد. ما در مقاله ی زیر به بررسی خواص عسل گراوان می پردازیم.
این ه ی کوچک، دو معده دارد. ابتدا شهد گل ها و گیاهان مکیده شده به معده ی اول زنبور عسل که به آن چینه دان می گویند، وارد شده و سپس در معده ی دوم عملیات گوارشی روی آن انجام می شود. گفتنی است معده ی اول توسط یک دریچه به معده ی دوم متصل است.
همه ی مراحل تبدیل شدن شهد به عسل در چینه دان انجام شده و عسل رسیده به وسیله ی خرطوم به درون سلول های مومی ریخته می شود. زنبور در صورت وم با فشار آوردن به ماهیچه های اطراف، دریچه را باز کرده و بدین طریق عسل به معده ی دوم ریخته می شود.
برخی افراد تصور می کنند که عسل مدفوع زنبور است. در حالی که این تصور کاملا اشتباه بوده و مدفوع زنبور ماده ی قهوه ای رنگ یا آجری شکلی است که معمولا در خارج کندو دفع شده و به هیچ عنوان قابل مصرف نمی باشد.
پس عسل نه تنها از فضولات زنبور نیست، بلکه هیچ گونه رابطه ای هم بین عسل و فضولات زنبور عسل وجود ندارد.
این در حالی است که در عسل طبیعی برای مداوا و همچنین پیشگیری بیماری های ویروسی از داروهایی مثل بای وارول، آپی لایف وار، اسید اگزالیک و … استفاده می گردد. گفتنی است این مواد شیمیایی بوده و موجب تنبل شدن و گیج شدن زنبور عسل می گردد. تا جایی که حتی ممکن است بر اثر بی دقتی و بی تجربگی برخی زنبوردارها، این مواد به درون عسل رفته و عسل طبیعی را به یک ماده ی خطرناک تبدیل کند.
این در حالی است که در تولید عسل طبیعی، زنبورهای عسل از یک منطقه ی کوهستانی به کوهستان دیگر می روند. اگرچه بدین طریق محصول باکیفیت تر و بهتری تولید می شود ولی لرزش ماشین و فراز و نشیب ها باعث ایجاد تنش و استرس در کندو و همچنین تحریک حس فرار در زنبور می شود.