گشنیز با نام علمی (Coriandrum sativum) یکی از گیاهان بومی مناطق جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا است. این گیاه بیشتر به عنوان ادویه و یا برای تزئین بشقاب مورد استفاده قرار می گیرد.
برگ های گیاه گشنیز عطر خوبی دارند و معمولا به صورت خشک شده در آشپزی استفاده می شوند. گیاه گشنیز به صورت های مختلفی مثل:
مورد استفاده قرار می گیرد. هر کدام از مواردی که در بالا گفته شد دارای خواص مختلفی است.
گیاه گشنیز در ایران بیشتر به عنوان سبزی و چاشنی برخی غذا ها مورد استفاده قرار می گیرد البته در تهیه برخی از غذا ها مثل آش و کوکو هم از گیاه گشنیز استفاده می شود.
گیاه گشنیز معمولا به دو صورت بهاره و پاییزه کشت می شود اما زمان کاشت گیاه گشنیز بستگی به شرایط آب و هوایی و اقلیمی منطقه دارد.
در کاشت بهاره گیاه گشنیز بهترین زمان برای کاشت این گیاه در اوایل فروردین است و در کاشت پاییزه بهترین زمان برای کاشت این گیاه از اوایل مهر تا اواخر آبان است برخی معتقد اند بهترین زمان برای کشت گیاه گشنیز کشت پاییزه است.
بذر های گیاه گشنیز را با فاصله ۲۵ تا ۳۰ سانتی متر در خاک می کارند. برای کاشت این گیاه هم چاله هایی در خاک به اندازه ۴ یا ۵ سانتی متر حفر می کنند و بعد بذر گیاه را در چایه انداخته و مقداری خاک روی آن می ریزند. مقدار ۱۶ تا ۲۰ کیلوگرم بذر در هکتار مقدار معقول و مناسبی است.
گیاه گشنیز خواص و فوائد زیادی دارد به طوری که به این گیاه لقب گیاه معجزه آسا را داده اند. بد نیست بدانید گیاه گشنیز دارای ۱۱ ماده از روغن های اسانسی، ۶ نوع اسید و موارد زیر است:
مهم ترین خاصیت گیاه گشنیز، خاصیت آنتی باکتریایی این گیاه است که از قدیم برای درمان بیماری های عفونی از این گیاه استفاده می شده است.
البته خواص گشنیز فقط به موارد بالا ختم نمی شود و گیاه گشنیز خواص بسیار زیاد دیگری هم دارد که در ادامه برخی از این خواص آورده شده است:
همان طور که در ابتدا گفتیم گیاه گشنیز به صورت های مختلفی مورد استفاده قرار می گیرد، یکی از این صورت ها مصرف به صورت عسل است.
عسل گشنیز یکی از انواع مختلف عسل است که دارای ارزش غذایی بالا و طبعی معتدل و کمی گرم است. عسل گشنیز معطر و اشتها آور است.
عسل گشنیز یکی از انواع عسل های تک گیاهه است. در تهیه این عسل زنبورها شهد و گرد های گیاه گشنیز را جمع آوری می کنند و از شهد ها و گرد های جمع آوری شده عسل گشنیز تولید می شود.
عسل های موجود در بازار که فقط از گرد و شهد یک نوع گیاه تهیه می شوند مثل همین عسل گشنیز معمولا به صورت صد در صد از یک گیاه خاص تولید نمی شود.
معمولا به عسل هایی که در تهیه آنها ۵۰ درصد یا بیشتر از منابع عسل از یک گیاه باشند به آن عسل تک گیاه می گویند و آن عسل را به نام آن گیاه می نامند.
البته ناگفته نماند که زنبورها برای سلامت خود به شهد گیاهان و گل های مختلفی نیاز دارند به همین دلیل هیچ عسلی نیست که صد در صد از یک گیاه یا گل خاص درست شده باشد.
هر عسلی که در بازار موجود است دارای علائم و ویژگی هایی خواصی است. برخی از افراد از این علائم و نشانه ها برای تشخیص نوع عسل استفاده می کنند.
عسل گشنیز دارای طعم متوسط و رنگ کهربایی است این عسل شیرینی متوسطی دارد و ساکارز موجود در این عسل بین ۱ تا ۲ درصد است.
فعالیت آنتی اکسیدانی بسیار بالایی دارد و فرایند کریستالیزاسون آن به صورت متعال و آرام صورت می گیرد. مزه این عسل بعد از میل کردن تا مدت کوتاهی در دهان باقی می ماند و این نوع عسل هیچ تلخی ندارد. عسل اصلی گشنیز دارای هیچ افزودنی نیست و معمولا زمان برداشت این نوع عسل در فصل تابستان است.
همان طور که عسل گشنیز دارای خواص زیادی است عسل گشنیز هم دارای خواص زیادی است. در این مقاله به معرفی گیاه گشنیز، خواص و فوائد گیاه گشنیز پرداختیم. بعد از برسی کامل گیاه گشنیز به برسی عسل گشنیز پرداختیم و خواص و ویژگی های عسل گشنیز را مورد برسی قرار دادیم.