زنبور عسل شش عدد پا دارد که جفت عقبی آنها دارای حفره‌هایی به نام سبد (کیسه گرده) می‌باشند. زنبور عسل گردههای گل را در آنها پر کرده و با خود به کندو حمل می‌کند (این سبدها در کارگران بزرگتر از نرها است)، سپس با سر خود آن گردهها را در سلولهای مومی فشار می دهد و مقداری عسل روی آن می ریزند تا هوا به داخل آن نرفته و فاسد نشود.
ميزان پروتئين دانه‌هاي گرده، بيش از ۴۰ درصد بوده که در گونه‌هاي گياهي متفاوت است. ترکيبات اسيدهاي آمينه به صورت آزاد و يا ترکيب، قادر به تامين نیاز غذايي لاروهاي زنبورعسل مي‌باشند. جمع‌آوري دانه‌هاي گرده کار بسيار دشواري است ولي زنبورعسل با سرعت و مهارت خاصي آنها را جمع‌آوري مي‌نمايد.
هر زنبور عسل قادر به جمع‌آوري و حمل پنج ميليون دانه گرده مي‌باشد که عمدتاً در بند اول (پنجه) پاهاي سوم بسته‌بندي شده و به کندو حمل مي‌شوند اما به لحاظ اينکه بدن اين ه مملو از موهاي انبوه و منشعب است، دانه‌هاي گرده به اين موها نيز مي‌چسبند و راندمان کار گرده افشاني در گياهان به مقدار زيادي افزايش مي‌يابد و بدين علت زنبورعسل نقش بسيار مهم و چشمگيري در افزايش کمي و کيفي بسياري از محصولات کشاورزي ايفا مي‌نمايد.
مقدار ویتامینهای موجود در عسل، بستگی به میزان گرده گلی دارد که توسط زنبوران عسل به آن افزوده میشود. البته منشاء ساختمانی عسل، ارتباطی با دانههای گرده ندارد و ممکن است بعضی مواقع گرده های ذخیره شده در کندو، به مقدار جزئی با عسل مخلوط شوند. عسل تصفیه نشده و عسل با موم (شان) از نظر ویتامینها، غنی است و تصفیه عسل، باعث کاهش ویتامینهای عسل می گردد.
البته بعضی افرد، ممکن است نسبت به دانه های گرده موجود درعسل حساسیت داشته باشند.